Dag 0, de dag van het wachten. Wachten in de rij voor de papieren en stickers, wachten in de rij voor de motorkeuring, wachten tot de boot gaat, wachten bij de douane. Gek werden we van het wachten! We willen rijden! Tijdens het wachten hadden we wel tijd om de roadbooks voor de komende dagen te plakken, door te nemen en de opvallende zaken te markeren. Iedereen heeft zo zijn eigen methode maar ik hou het simpel, rood is gevaar, een richting verandering is geel en de tacho op nul zetten maak ik blauw. Met de heerlijke gehakt ballen van Monique was dat werkje goed te doen.
Tijdens de motor keuring bleek dat mijn achterwiel lagers niet orde waren maar gelukkig had Ronald Peters een setje bij zich zodat ik niet meteen een wiel hoefde te wisselen. Met de hulp van Gerben onze monteur werden de lagers in no-time vervangen en was ik er nu echt klaar voor.
Dag 1 Nador –Missor
De eerste dag begon met een aantal moeilijke enduro paden met steile klimmetjes en afdalingen die er voor moeten zorgen dat de kaf van het koren wordt gescheiden. Als je deze route niet kan volbrengen of er erg veel moeite mee hebt dan zal de ORGA er op aandringen om alsnog in het amateur klassement te gaan rijden om ongelukken te voorkomen. 
Samen met Erwin hebben we deze passages gereden en eigenlijk zonder problemen. Erwin heeft tijdens een afdaling wel even de grond gekust en zijn pols geblesseerd maar daar kon ie gelukkig, na de liefdevolle verzorging van een Notartz, weer mee verder rijden.
Velen anderen kwamen wel ernstig in de problemen en sommigen hebben zelfs rechtsomkeer moeten maken of hadden schade aan motor of lijf opgelopen. Ook Thorsten Kaiser, die de Tuareg rally al velen malen heeft gewonnen kwam moeilijk boven met zijn KTM690 rally. Na een aantal pogingen lukte het hem wel. Desgevraagd zei hij boven dat hij zoveel moeite had omdat de motor niet goed liep.. yeah right…
De special later op de dag werd verreden door rotsachtige rivierbeddingen en snelle paden, het was lastig navigeren en vele rijders zijn verdwaald. Gelukkig heb ik snel en in 1x keer goed gereden, afgezien van een klein foutje omdat ik vanaf de verkeerde kant bij een checkpoint aankwam. Dit werd gelukkig niet bestraft. Later kwam ik rijders tegen die mij wild gebarend tot stoppen wilden dwingen omdat ze er zeker van waren dat ik de verkeerde kant op ging. Eigenwijs als ik ben, heb toch mijn weg vervolgd en ben zonder verdere fouten aangekomen.
Later bleek dat ik die dag de 7de tijd had gereden en was tweede Nederlander na Erwin Dobbelaar. Op een veld van ongeveer 160 profi rijders uit alle landen was ik daar super content mee.
Dag 2 Missor- Merzouga
Vanwege het geweldige resultaat van gisteren mocht ik vandaag in de special starten tussen de snelle jongens op de tweede start rij. Op het start teken gaf ik in mijn enthousiasme wel iets teveel gas waardoor mijn achterkant uitbrak en ik bijna de cameraman van zijn sokken reed (hij leeft nog wel maar is nog aan het bijkomen van de schrik). De route voerde door vele droge rivierbeddingen en stoffige maar snelle pistes. Gelukkig kon ik bij de kopgroep in de buurt blijven die ondanks het witte stof en het slechte zicht vol aan het gas hingen. Afhankelijk van de wind was je soms compleet blind van het stof en soms duik je dan blind in een gat of keihard op een steen. Kadang!! Een flinke klap in het stuur en een plotselinge lancering is dan je deel, je wordt dan met motor en al zomaar even een meter opzij gezet. Als dat bij die snelheden gebeurd dan gaat er een golf aan adrenaline door je lichaam en je denkt dan; Uh! Zo die heb ik ook weer overleefd…. Het is een wonder dat de velgen en rijwielgedeelte deze mishandeling kunnen verdragen.
In het roadbook stond op gegeven moment de “travestite mountain” die als je er om heen rijdt van een vrouwelijke in een mannelijke “vorm” veranderd. Ik weet het niet maar ik zag dat niet, wellicht ga je dat pas zien als je langer dan 2 dagen in de woestijn vertoefd…
Na een aantal huisjes ben ik even het spoor bijster geraakt en moest ik van de piste af om het juiste spoor weer te vinden, toch wel wat tijd verloren daar, jammer. Het was daarna even zoeken naar de ingang van een zeer smalle en kilometers lange rivierbedding waar je je door heen moest wurmen. Op dit soort plekken kun je zomaar je carter kapot rijden dus ik ben daar met beleid doorheen “gerost”.
Het tweede gedeelte van deze dag kwamen we na een aantal snelle stukken bij de eerste duinen aan. Het was meteen even wennen hier maar het bivak in Merzouga was al dichtbij. De 2de dag was ik in ieder geval zonder kleerscheuren binnen en afgezien van wat tijdverlies bij dat dorpje toch een goede tijd gereden. Ik kwam binnen als 21ste als 4de Nederlander en stond nu 17de overall dus ik was tevreden.
Uitslagen dag 2, Klassement na dag 2
Dag 3 Rundkurz Merzouga
Vanaf de start reden we meteen de duinen in en er was al snel een verborgen checkpoint. Niet veel verder zag ik Erwin staan met problemen en dacht even te gaan kijken. Daarbij week ik af van mijn lijn en ik ging prompt zelf over het stuur heen in het mulle zand. De motor stond op z’n kop en het heeft me 15 minuten tot 20 minuten gekost om weer los te komen. Bij het optillen van de motor sloeg mijn knie tot twee keer aan toe ook nog eens dubbel en ik heb daarbij waarschijnlijk een verrekte linker binnenband in mijn knie opgelopen, de dagen daarna kwamen de roze snoepjes weer van pas om vooral ’s ochtends de pijn een beetje dragelijk te maken en de boel weer gangbaar te maken. Verder heb ik er tijdens het rijden niet zoveel last meer van gehad, adrenaline is een mooi spulletje…. 
Vandaag was met recht de mooiste etappe; veel mooie paden, lastige duinen, zeer snelle stukken en woestijnen waar de lavendel mooi in bloei stond. 
Oases met palmbomen waar volgens het roadbook allerlei filmopnamen waren gemaakt en een heel mooi eindeloos kiezelstuk met mooie uitzichten.
Op sommige paden werd zeer snel gereden, zelf houd ik uit puur lijfsbehoud de teller onder de 120 km/u maar soms hoorde je van achteren, het sonore, maar geweldige gebrom van die KTM690 rally machines aanzwellen die, blijkbaar onschendbaar, met 160-170 laag voorbij vlogen. Geweldig om te zien maar als je met die snelheid een verkeerde steen raakt of er in een uitwassing afvliegt blijft er alleen een broodje ossenworst over.. Dan maar een oud wijf en wat truttiger rijden…
Uitslagen dag 3, Klassement na dag 3
Dag 4 Konings etappe
Dag 4, de dag waar normaal gesproken de rally wordt beslist. Na een interview voor de camera van de ORGA stonden we opgesteld voor een massale Le Mans start waarbij je tegelijkertijd naar je motor moest rennen , het ding starten en wegspuiten direct de duinen in. Als derde was ik weg met de hele horde achter me aan, toch heb ik geprobeerd mijn krachten niet meteen in de het eerste gedeelte op te souperen want er waren nog 250 kilometers voor de boeg met mul zand, idiote klimmen, en eindeloos duinen omhoog en omlaag rijden. Het ging lekker en ik zat lekker in mijn vel en was vastbesloten om deze etappe uit te rijden wat op zich al een prestatie is maar daarbij ook nog eens hoog te klasseren.
Op een gegeven moment kwam ik bovenop een steile duinkam aan en zette mijn voorwiel eroverheen om de afdaling te beginnen toen ik aan de andere kant een van de Japanse rijdsters onder haar motor tegen het steile duin aan zag liggen. Ze lag te jammeren en te krijsen. De motor lag omgekeerd op haar been(tje) en ze kon onmogelijk los komen. Ik vroeg me meteen af hoe lang ze daar al zo lag en groef het achterwiel van mijn motor in op het top en liep naar beneden om haar te helpen. Gelukkig was ze niet gewond en na wat geworstel stond ze weer op haar benen en de motor weer in de goede richting. Ik heb haar motor weer gestart en ze was er zeker van dat ze weer verder kon. Niets was minder waar want toen ik weer bij mijn eigen motor was aangekomen lag ze weer op haar snuit. Dus ik weer naar beneden en heb haar op de motor geholpen. Het was nogal steil dus ze schoof erg naar voren toe en had moeite haar armen te strekken en haar kont naar achteren te houden. Met wat bemoedigende woorden durfde ze dan toch naar beneden te rijden. Toen ik later langsreed stond ze me verderop met haar handen tegen elkaar op een Japanse manier duizendmaal te bedanken. Ik heb tijdens deze rally een onmetelijk respect gekregen voor deze kleine Japanse dames. Het was een grappig gezicht om deze meiden op de voor hun veel te grote motoren te zien maar ze hebben een partij doorzettingsvermogen laten zien waar menig grote kerel een puntje aan kon zuigen.
Later op de dag begon het hard te waaien waardoor je bijkans werd gezandstraald door het zand ook werden de duintoppen scherper en lastiger te zien wat inschatten van de toppen lastiger maakte.
“Onze” Gert-Jan Boekhorst heeft in deze etappe iedereen zijn uitlaat laten zien en heeft en met een absolute recordtijd de etappe volbracht met maar liefst 22 minuten voorsprong op de nummer twee. Dat krijg je als je een Hollandse crosser (ex-MX3 GP rijder en nummero 2 in de ONK enduro) los laat op een berg zand.
Ondanks de hulp acties ben ik zelf toch nog 26ste geworden in deze fysiek zwaarste etappe van de rally en geen straftijd opgelopen. Uiteindelijk hebben maar 59 rijders het einde gehaald. Na de zwaarste dag en 4 dagen toch nog op een 24ste plek overall en na Erwin Dobbelaar en Gerben Vruggink 3de van het Memotours team.
Uitslagen dag 4, Klassement na dag 4
Dag 5 Duinen race
In mijn start rij ging ik voortvarend van start maar ging meteen al aan de verkeerde kant van een hoog duin omhoog naar het eerste checkpoint en haalde het net niet; dus uitgraven en terug naar beneden. Na dit checkpoint gehaald te hebben moesten we weer naar beneden naar de rand van de duinen waar ik op een kilometers lang zandpad met diepe sporen en gaten al mijn zintuigen en elke spier in mijn lichaam nodig had om de motor eroverheen te sturen. In dit soort gevallen zou een stuurdemper toch wel lekker zijn. Met 120km/u leek het wel of ik een wild paard aan het temmen was. Je zou verwachten een stukje rust op zo’n stuk maar niets is minder waar. De polsen, onderarmen en benen verzuren hier binnen een aantal minuten. Aangezien mijn CPU en alle lichaamssensoren volledig overbelast raakten en volledig waren gericht op overleven miste ik hier een cruciaal checkpoint wat zich ongeveer 50-100 meter rechts van het pad bevond. Pas bij het volgende checkpoint aan de voet van de volgende duinenpartij kwam ik daar achter; een vette streep in het desbetreffende hokje was mijn deel. Op dat moment realiseerde ik nog niet de gevolgen van dat streepje en ik raasde verder. 
De volgende ronde probeerde ik net als in de eerste ronde in 1x het achterste hoge duin op te komen, een eindeloze en steile klim met bovenin een 2 meter diepe afstap in een duinpan waarna de klim verder omhoog moest. Helaas trok de motor het net niet omdat het zand al los gereden was en de motor vermogen begon te verliezen waarschijnlijk door het zware werk dat hij moest verrichten in deze hitte. Draaien dan maar op de steile helling en met een nieuwe en langere aanloop haalde mijn oranje monster het met veel geweld wel. Na 4 ronden kwam ik aan bij GPS waypoint genaamd “HAUSDAUN” waar op de top de finish was. Met vol gas heb ik een grote duinpan in de rondte gereden om snelheid te maken waarna ik in 5 de bijna loodrechte helling op raasde om 1 meter vanaf de top tot stilstand te komen, niet slecht want de finish was zonder veel tijdverlies te klimmen. 
Die dag heb zeker een scherpe tijd gereden en was vol verwachting naar de uitslag.
De kater was groot toen ik ’s avonds mijn startnummer niet op het eerste vel van 30 rijders kon vinden, pas op het derde vel pronkte mijn naam op de 82st plaats met 29 uur(!) straftijd. Daar ging mijn klassering bij de eerste 24 overall. In een vrije val kelderde ik naar de 62ste plek. Morgenochtend kon ik als een van de laatsten van start…. De krachttermen die ik vanaf dat moment tot 2 dagen daarna heb laten horen zal ik hier niet herhalen….
’s Middags begon het te regenen in het bivak en het heeft niet meer gestopt, alles liep onder en het van kamelenpoep gebouwde hotelletje waar sommige rijders luxe dachten te slapen lekte aan alle kanten en sommige delen stortten zelfs in. Toen we aankwamen stonden er 4 torentjes op het hotel, toen we wegreden nog maar 3..
Onze Bedouinen tent was gemaakt van open doeken en goed bestand tegen de zon maar niet tegen regenval. Binnen no-time stond alles blank, de bedden waren nat en de temperatuur zakte naar een bedenkelijk niveau. De tenten stonden op een plek waar ze normaal de kamelen laten lopen (en poepen) en zolang de grond droog blijft is daar niets mis mee. Maar goed, het is toch weer een hele aparte ervaring om je met enorme plakkaten stinkende kamelenpoep onder je slippers door het bivak te glibberen en glijden.
Gelukkig had de organisatie mededogen met de arme tentbewoners en met de geweldige hulp van ons Memotours service team kwam er een enorme volksverhuizing op gang naar hotelkamers die wel (of niet…) droog bleven.
Uitslagen dag 5, Klassement na dag 5
Dag 6 Merzouga – Missor
De volgende dag regende het nog steeds pijpenstelen, alles was ondergelopen en het hele dorpje waar we zaten stond blank. Toch besloot de ORGA om “gewoon” van start te gaan voor de volgende etappe. Omdat ik bijna in de laatste start rij moest starten heb ik meer dan anderhalf uur moeten wachten in de stromende regen. Als je daar staat dan word alles langzamerhand nat en koud, eerst de armen, dan de schouders, benen, het water loopt uiteindelijk in je laarzen en als dan je onderbroek is bereikt mag je eindelijk van start. Het beginnetje door de duinen was verbazingwekkend makkelijk, het is grappig rijden in duinen waar je opeens grip hebt en niet overal wegzakt in het zand. Daarna werd het lastig, we kwamen op een met stenen bezaaide vlakte die normaal hard is maar nu helemaal was ondergelopen en spiegelglad. Op sommige stukken zakte je een halve meter in de blubber en er liepen stroompjes in waar je af en toe tot de buddy in werd gedompeld. Het leek wel op een oer-Hollandse enduro in een gigantisch vers gerooid mais veld maar dan zonder eind en met snel stijgend water. Door de gladheid heb ik een paar keer mijn achterwiel voorbij zien komen maar ik bleef er wonderwel op zitten.
Aangekomen bij een volgens het roadbook “sandy qued” waar we doorheen moesten hield het op. De zanderige en droge rivierbedding was in een wild kolkende rivier veranderd en voor mij zag ik wat motorrijders die toen het nog kon de oversteek hadden gewaagd maar die waren gestrand op een eilandje.
Sommige motoren waren volledig ondergedompeld geweest en liepen niet meer. Ik besloot om dit maar niet te proberen en ben langs de rivier gaan zoeken naar een doorwaadbare plaats.
Verderop zag ik een Desert Warrior rally auto omgekeerd in het water liggen en die werd meegesleurd door het woeste water. Tommy, Gert-Jan, Tina Meier en een paar anderen waren ter plaatse en waren bezig om de chauffeur te helpen. Het bleek dat de auto in het water was gereden en meegesleurd door de stroom. Na de derde rol probeerde de chauffeur, een Canadees, eruit te komen maar hij belandde onder de auto in het water. De auto rolde over zijn hoofd heen en kraakte daarbij zijn helm in twee stukken. 
Op eigen kracht is hij nog op de kant geklommen maar kon niet meer verder. Gelukkig konden Tommy en Gert-Jan de man nog meer de kant op trekken want het water steeg nog steeds. Hier aangekomen hebben Tina en ik samen eerste hulp geboden en de man zo warm mogelijk proberen te houden en stabiel te houden. Hij was helemaal onderkoeld, bleek en lag te rillen als een rietje. Afgezien van pijn in zijn nek en rug en een tijdelijke blindheid waren de verwondingen nog niet duidelijk maar ik was bang voor interne bloedingen dus ik hield zijn polsslag scherp in de gaten voor veranderingen. Met de aluminium dekens uit onze overlevings kitjes en wat geleende dekens uit een hutje verderop kregen we hem weer aardig stabiel. Het wachten was op de Notartzen van de ORGA maar die hadden gezien het zware terrein veel problemen om ter plaatse te komen, pas anderhalf uur later konden zij de zorg overnemen. Later bleek dat de chauffeur gebroken ribben, een geperforeerde long, een gebroken ruggenwervel en een behoorlijke jaap in zijn nek veroorzaakt door de rand van zijn helm had opgelopen. Hij is door een geweldige actie van de ORGA dezelfde dag nog het land uit gevlogen en overgebracht naar een ziekenhuis in Madrid waar hij kan bijkomen.
Na dit incident had de ORGA besloten om de etappe af te gelasten en we moesten in colonne achter de Notartzen aan om via het asfalt naar Missor te rijden. 
Dat was een helse tocht, het was ijskoud en regende voortdurend. We reden door dorpjes heen waar het water tot 1,25 mtr hoog in de straten stond. Op sommige plekken was het een wonder dat de motoren bleven lopen en voelden we ons net een boot met hekgolf en al. Rijders gingen onderuit omdat ze tegen onzichtbare objecten onder water aanreden. De tocht naar Missor was lang en koud, hemelsbreed was het ongeveer 130 km maar doordat we door een hoge bergketen heen moesten bleek het uiteindelijk zo’n 200 km te zijn. 
Onderweg zijn we door de ORGA nog “bevoorraad” met truien en operatie handschoentjes maar dat hielp maar kort. Vingers waren onderweg bevroren en zelfs nu, 5 dagen later, zijn mijn vingertoppen nog steeds gevoelloos. Geteisterd door hagel buien en diepe zijwaartse stromen water uit de bergen kwamen we pas bij negenen in het donker aan in Missor. Een groep van 20 motorrijders die toen nog als vermist geboekt stonden zijn door de ORGA met een service truck opgehaald.
Aangekomen in Missor stonden Monique en Dieni klaar met warme worsten met brood en ze hadden in de kamers die normaal als publieke toiletten en douche gelegenheden dienden slaapplaatsen geregeld; TOP!
Uitslagen dag 6, Klassement na dag 6
Dag 7 Missor – Nador
Na een woelige nacht waarbij de gebeurtenissen van de vorige dag nog door het koppie spookten zijn we van start gegaan voor de volgende etappe naar Nador. 
Helaas waren door de overstromingen veel navigatie stukken afgelast en wederom was daar een koude dag met veel asfalt. Heel jammer want er zaten mooie stukken bij. De special die onder andere door een rotsachtige rivierbedding voerde was zeer technisch en vereiste nauwkeurige navigatie. Tijdens een lastige passage kwam mijn roadbook in aanraking met een rotswand en die staat nu scheef op de motor maar dat buigen we wel weer recht. Onderweg was ook nog eens de GPS uit de houder getrild en ik kon dus terug om deze te zoeken. In een poging om wat tijd terug te winnen schoot ik te ver door in een qued waardoor ik even het spoor bijster was zodat ik wat tijd verloren heb met zoeken. Na het oplopen van die strafuren in de duinenrace en de gebeurtenissen gisteren was ik alleen maar bezig om heel thuis te komen dus dat tijdverlies boeide me op dat moment toch niet meer zo erg.
Wat restte in Marokko was nog een stukje asfalt en de aankomst in havenstad Nador waar ik met Daan en de Jannen een heerlijke visschotel heb verorberd. Gelukkig was daar een Nederlands sprekende Marokkaanse man die ons heeft geholpen met de bestelling en van de al die dooie vis in de vitrine een heerlijk maal voor ons heeft gecomponeerd.
Uitslagen dag 7, Klassement na dag 7
Dag 8 Spanje
De boottocht verliep voorspoedig en al vroeg zaten we weer op de motor in de haven van Almeria vanwaar we aan de laatste etappe konden beginnen.
Halverwege het bochtige grindpad kwam ik erachter dat ik bezig was mijn achterremschijf op te branden omdat de voering van mijn remblokjes totaal was verdwenen. Dat rijdt niet lekker met al die afgronden wetende dat je achterrem aan het nauwelijks doet. Gelukkig was het hier geen special dus ik kon rustig de etappe uitrijden en uitkomen op het strand waar we hebben gewacht tot de feestelijke intocht in Mojacar.
Uiteraard moest ik ook nog met die Japanse bikkeltjes op de foto! 
Op de parkeerplaats voor het hotel was de Memotours biertap een succes waar de ORGA alleen met lauwe blikjes bier aankwam. De winnaars werden gehuldigd, champagne in de rondte gespoten en diverse achterbanden opgerookt.
Heerlijk om dan aan te komen in het luxe hotel waar we eindelijk normaal konden douchen en in een normaal bed konden slapen. Het feest ’s avonds was een groot succes waar Richard tegen wil en dank (hoewel??) op de biljart tafel werd getrakteerd op de aandacht van een schone schaars geklede Spaanse dame uitgerust met voorbumpers gemaakt van bibmousse.
Uiteindelijk was deze rally ondanks de kater van de vele strafuren op de 5de dag vanwege dat ene miezerige CPtje en de ellende op de 6de dag toch een groot succes. Er staan zoveel belevenissen op mijn netvlies dat ik daar nog wel een tijdje mee bezig ben om dat te verwerken. Het is moeilijk om datgene wat je meemaakt over te dragen, hopelijk draagt dit verhaal bij tot de beeldvorming.
Uitslagen dag 8, Eindklassement
Bedankt!
ORGA bedankt voor de perfecte organisatie. Super! Dames, bedankt voor de truien onderweg. Namens de gewonden bedankt voor het supersnelle rehabiliteren naar het buitenland (een goede gedachte). Rainier bedankt voor de 29 uren….(of had ik dat dan toch aan mezelf te wijten?)
Monique en Dieni, bedankt voor de gehaktballen, de warme worsten en het regelen van droge slaapplaatsen.
Alexander en Bennie, bedankt voor de ondersteuning, de nuchterheid, de barbecues, en de fantastische rallytruck.
Gerben, voor het plaatsen van de lagers in mijn achterwiel en je barbecue kunsten.
Ronald, bedankt voor het lenen van de lagers.
Martin, bedankt voor de presentaties, de sterke verhalen en de grappen en grollen onder elkaar.
Ben, bedankt voor de filmopnamen en een pluim dat je het bij Martin uithoudt....
Tommy, bedankt dat ik je af en toe in de zeik mocht nemen met je Gas Gas.
Erwin en Daan, bedankt voor het samen oprijden op sommige stukken. Daan, je staat nog 2 AA flesjes benzine bij mij in het krijt en je nekbrace ligt hier ook nog.
Irene, bedankt voor de berichtgeving via Rallymaniacs.nl en Henk van der Spek op enduro.nl, dat werd door het thuisfront echt gewaardeerd!
Dr Bean, sterkte met je herstel!! Erwin sterkte met het handje. Ronald, sterkte met je ribbetjes. Tommy met de blauwe plekken.
Het hele team bedankt voor de gezelligheid en de saamhorigheid ook in moeilijke tijden.
Lieve Petra, ik ben er weer dus je kan je 20.000 woorden per dag weer kwijt. Dat zijn er opgeteld... uh.. 200.000 ?
Lieve Lianne, heel veel kusjes en bedankt dat je papa zo'n mooi berichtje stuurde!
-723564.jpg)
Martin van Topspeed TV zal een reportage maken van de rally en de sfeer in het team en heeft ons op het hart gedrukt dat stunten voor de camera nogal eens fout gaat dus dat wordt dan ook niet gewaardeerd. Nou, daar zullen we ons dan maar aan proberen te houden. ..
Na een week van "last-minute" gesleutel heb ik de machine gisteren uit handen gegeven aan de goede zorgen van het Memotours service team bijgestaan door Alexander en Dieni van Alledin Support. De rest van de week kan ik me nu gaan richten op de zaken die ik vergeten ben. Hopelijk zijn dat geen grote zaken want het meenemen van motor onderdelen in de (hand)bagage wordt wellicht niet begrepen door de luchthaven beveiliging.
Kijkend naar de fietsen van veel van mijn mede-rijders in het Memotours team ziet het er absoluut niet naar uit dat er een financiële crisis heerst... Likkebaardend heb ik die gloednieuwe machines met de allermooiste spullen erop bekeken. Machines die nog geen krasje hebben en nauwelijks hebben gelopen. Het is bijna zonde om deze plaatjes bloot te stellen aan het geweld van een rally. Maar goed, dan hadden ze maar geen rally motor moeten worden.
De rally wordt verreden in de middle of nowhere dus het moet blijven werken, hulp is er niet of nauwelijks in de eenzame woestijnen van Marokko. Ik kan alleen vertrouwen op mijzelf en een beperkt setje gereedschap. Het is me er dus veel aan gelegen om de motor zo betrouwbaar mogelijk te maken en de boel zo slim mogelijk te monteren.
